CACTUSBENEN

In afwachting van de donderdagavondfilm zit ik verveeld op mijn sofa naar de reclame te kijken. Een benig model maakt in een designer badkamer reclame voor Venus Embrace. Ze laat het scheermesje vlot over haar gladde been glijden. Je zou denken dat dat geen overtuigende reclame oplevert, maar het taboe rond haar op vrouwenlijven is blijkbaar zo groot dat er zelfs in een scheermesadvertentie geen stoppels zichtbaar mogen zijn. Ik leg deze case voor aan mijn broer, die zich duidelijk minder aantrekt van het gebrek aan beharing bij het model. “Beenhaar, okselhaar, schaamhaar, alles moet eraf! De enige plek waar vrouwen haren mogen hebben, is op hun hoofd.” “Vrouwen hebben misschien helemaal geen zin om zich elke dag te scheren?” Hij kijkt me meewarig aan “Hoeveel werk kan het zijn om je eens in de drie dagen snel te scheren?!” zegt de man die er drie weken per maand als landloper bijloopt, te lui om de luttele haren die zijn gezicht bedekken te verwijderen. Hij begrijpt klaarblijkelijk niet dat een dagelijkse scheerbeurt noodzakelijk is om ‘cactusbenen’ te vermijden. Ik zeg hem dat haar bij vrouwen even natuurlijk is als mannelijke lichaamsbeharing, maar hij toont geen begrip voor de wetten der natuur: “Vrouwen zijn te mannelijk als ze zich niet scheren. Ik vind het gewoon niet mooi. ” Wel, ik moet bekennen dat ik mijn onthaarde benen ook aantrekkelijker vind. Welke vrouw wil nu in bikini op het strand verschijnen als George of the Jungle? “En toch zou elke vrouw dat voor zichzelf moeten kunnen uitmaken, ongeacht wat jullie mannen er van vinden.” Mijn broer spreekt me tegen: “Als jij volledig behaard op het strand gaat liggen, zal je niet enkel van mannen misprijzende blikken krijgen. Ook voor vrouwen is dat not done.” En misschien is dat wel de kern van de zaak. Dat wij vrouwen zelf beschaamd zijn voor ons haar.

#politics #economy #conflict #europe